زمینی پر از توپ‌های رنگارنگ!
داستان مالیات از زمانی شروع شد که پدرها هر شب پس از بازگشت از سرکار هر آنچه به دست آورده بودند را سر طاقچه می‌گذاشتند تا مادری که خانه‌دار بود و فرصت بیشتری داشت
اصفهان امروز - حسن روانشید
داستان مالیات از زمانی شروع شد که پدرها هر شب پس از بازگشت از سرکار هر آنچه به دست آورده بودند را سر طاقچه می‌گذاشتند تا مادری که خانه‌دار بود و فرصت بیشتری داشت این بودجه هرچند مختصر را مدیریت کند و ضمن صرفه‌جویی به فکر آینده و روزهایی که این درآمد به دست نمی‌آمد و ایام مبادا که همان دوران ازکارافتادگی مرد بود هم باشد. زیرا آن زمان هنوز صنعتی به نام بیمه و بازنشستگی رواج نیافته بود تا خیال‌ها را آسوده نگه دارد. در حقیقت این پدر بود که توپ را در زمین مادر خانواده می‌انداخت تا افکارش از کمبودها متزلزل نگشته و تنها به کار و تلاش بیندیشد. آن دوران هرچه بود گذشت که مادران هم علاقه‌مند شدند تا ببینند پشت این دیوارهای کاه‌گلی که مرد هرروز عجولانه به آن‌سو می‌رود چه مدینه فاضله‌ای نهفته است؟ بنابراین زمزمه کار، اول در محیط خانه با تولیدهایی همچون دوخت و دوز و بافتن البسه شروع و به دیگر امور کشیده شد که حالا نوبت فروش آن می‌رسید و زن را به آن‌سوی دیوارها می‌کشاند تا بهشت موعود مرد را بشناسد که به‌مرور معلوم شد سرابی بیش نیست. پس از خروج زن از سمت خزانه‌داری مرد و عامل صرفه‌جویی بودن او نوبت بانک‌ها رسید تا مازاد
پول هردو در آنجا ذخیره شود و طمع‌ها را برانگیزد که پس‌انداز کنندگان چند برابر سپرده، وام اما با بهره خواهند گرفت و در حقیقت درآمدهای موهوم آینده را اینگونه مجسم کنند. اگرچه اداره اخذ مالیات و عوارض هم به بانک‌ها پیوستند تا به نحوی امور عام‌المنفعه کشور را ضمن دریافت قسمت قابل‌توجهی از درآمدها در ارائه فرهنگ و دیگر خدمات ضروری جمعی تعهد کنند اما اجرای این قوانین به همان مبادی اول ختم می‌شد تا در دیگر نقاط سلیقه‌ای عمل شود که ازجمله این خدمات آموزش‌وپرورش بود همچنان هست تا قسمت اعظمی از بودجه دولت را از هضم رابع بگذراند درحالی‌که طی سه دهه اخیر انتفاعی شده تا شهریه مدارسی که غیردولتی هستند از میزان درآمدهای یک خانواده متوسط بیشتر باشد زیرا تنها از محل شهریه نبود و آپشن‌های دیگری چون لوازم‌التحریر، کتاب‌های درسی، کلاس‌های فوق‌العاده، اردو، سفر و از همه مهمتر سرویس ایاب‌وذهاب دانش آموزان قوز بالا قوز این خدمات است که باید بر اساس مواد قانون اساسی از محل مالیات‌ها تأمین می‌شد اما اینچنین نشده تا این فشار سنگین، یکی از دلایل بارز برای فرار جوانان از تشکیل خانواده باشد زیرا بزرگترین چالش آن هزینه‌های کلان
فرزندآوری ازجمله مخارج تحصیل آن بود و همچنان هست. آیا آموزش‌وپرورش می‌تواند این ادعا را رد کند درحالی‌که کمترین میزان شهریه برای پیش‌دبستانی‌ها طی یکی دو سال اخیر معادل دو برابر حقوق میانگین اداره کار است و این رقم در مقاطع مختلف به‌شدت افزایش می‌یابد تا با هزینه سرویس مدارس به بحران مالی برای خانواده تبدیل شود؟ اگرچه ویروس کرونا و تعطیل شدن آموزش در سطح کشور برای دو سال چالش تازه‌ای بود که به معضل قبلی افزوده می‌شد. زیرا رقم هشت‌هزارنفری رانندگان سرویس مدارس در استان اصفهان به‌شدت کاهش یافت و نیروها پراکنده شدند تا امروز تنها دو هزار نفر از آن‌ها مشغول به کار باشند. درحالی‌که کمتر از یکماه به باز شدن مدارس باقی نمانده است. قطعا این کمبود تحت هر شرایطی قابل جبران نیست حتی اگر سازمان تاکسیرانی زیرمجموعه خود را ناچار به انجام سرویس مدارس کنند. از طرفی بحران حمل‌ونقل به آن‌سوی جامعه فشار خواهد آورد تا کمبود وسیله نقلیه عمومی دیگر امور را تحت تأثیر قرار دهد و از سوی دیگر بحران جمعیت در آینده نیز چشم اسفندیار این پروژه خواهد بود تا بن‌بست‌ها را مضاعف نماید؛ بنابراین قاعده سرویس مدارس به‌صورت موجود تنها مربوط به
کشور ماست که دنیا این مشکل را به‌صورت‌های دیگر حل نموده تا دغدغه‌های متنوع خفته در پشت آن که برگرفته از فاصله میان مدرسه با خانه است را نداشته باشد. شما هم بر اساس ضرب‌المثل قدیمی اینچنین کنید که می‌گوید: «حمل‌کننده را پای بار ببرید نه اینکه محموله را به آن‌سو بکشانید» و اینگونه توپ سرویس مدارس را در زمین اولیاء دانش‌آموزان بیندازید که این لب کلام مدیرکل مطلع از همه این چالش‌های آموزش‌وپرورش اصفهان در مصاحبه آغاز روز دوشنبه ۳۱ مرداد با رادیو اصفهان بود. اما باید متذکر شد اینجا یک مدرسه غیرانتفاعی چند ده‌نفره نیست که احتمالا آخرین مسئولیت شما قبل از مدیرکلی بوده و مجموعه وزارت آموزش‌وپرورش هم نیست تا با چالش 16 میلیون دانش‌آموز کشور مواجه باشد که سیصد هزار دانش‌آموز اتباع افغان اخیرا به آن‌ها اضافه شده‌اند. بلکه استانی است به قول دولتی‌ها برخوردار و تیمی که با تجربه قبلی در مدارس زنجیره‌ای مسئولیت آموزش‌وپرورش آن را پذیرفته‌اند و حالا برای کوچکترین چالش یعنی تأمین سرویس آمدوشد دانش آموزان توپ را در زمین اولیاء می‌اندازند تا با وسیله نقلیه شخصی خود آن‌ها را به مدرسه برسانند! باید قبل از این زمان به فکر
می‌بودید که این امر پس از رفع قرنطینه یک‌بار آزمایش شده و کلان‌شهر را با معضل ترافیک فزاینده مواجه کرده است و حالا بار دیگر تکرار خواهد شد؛ بنابراین علاج واقعه‌ای که حداقل 9 ماه ادامه خواهد داشت را قبل از وقوع باید کرد و یک‌بار برای همیشه تأکید نمود تا همچون گذشته‌های نه‌چندان دور دانش آموزان در محدوده خود ثبت‌نام شوند که نیازمند سرویس مدارس نباشند و البته سخت اما شدنی است.
ادامه دارد